ΕΘΝΗ
Η
υπό τον «Εβδομήκοντα» απόδοσις εις την ελληνικήν της εν τη Παλαιά Διαθήκη
εβραϊκής λέξεως «γκογίμ» (Goim), διά της οποίας οι ισραηλίται προσωνόμαζαν με
περιφρόνησιν και εχθρότητα άπαντας τους Έλλην κατ’ αντιδιαστολήν πρός το Ισραήλ
ως τον περιούσιον λαόν του Κυρίου.
Ο αυτός όρος «έθνη» απαντάται πλειστάκις και εν τη καινή Διαθήκη, χρησιμοποιουμένου μάλιστα και του επιθέτου «Εθνικός, Έλλην», ενώ επίσης αντικαθίστανται, αι λέξεις αύται ειδικώτερον ανάς τας «Πράξεις» και Επιστολάς του Παύλου «Σαούλ» διά του όρου: «Έλληνες», επιφανέστεροι δηλαδή εκπρόσωποι του κόσμου των εθνικών. Ούτω χαρακτηρίζονται οι μη ανήκοντες ούτε εις την εβραϊκήν θρησκείαν ούτε εις τον Καθολικισμό ή Ορθοδοξισμό ή Ταλμουδισμό, δηλαδή εις ουδεμίαν των εξ αποκαλύψεως θρησκείων.
Σχετίζεται
βεβαίως η τοιαύτη έννοια πρός τους όρους: «ειδωλολατρεία», «παγανισμός»,
«απιστία», εν τούτοις η λέξις «έθνη» ενέχει σημασίαν πολύ γενικωτέραν, εφ’ όσον
μεταξύ των «εθνικών» (ως υπολαμβάνουν μάλιστα
αυτούς οι από του Παύλου «Σαούλ» και εντεύθεν ιεροί συγγραφείς)
συγκαταλέγονται τόσον οι λάτραι ειδώλων (Έλλην) ή και οι μη λατρεύοντες είδωλα,
οπαδοί θρησκευμάτων μη προερχομένων εξ’ αληθούς αποκαλύψεως (θεωρούνται Μωαμεθανοί…), ενώ αντιστρόφως ο χαρακτηρισμός
«άπιστοι» επισημαίνει όχι μόνο αλλοθρήσκους, αλλά και αιρετικούς ή αποστάτας οι
οποίοι διετέλεσαν καθολικοί ή ορθόδοξοι ή ταλμουδιστές.