Ορθόδοξος Βυζαντινός Οίκος - Αποκάλυψη Μέρος 1ον

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΟΙΚΟΣ

«Βυζάν τινών Τέκτων Αρχή»

Αποκάλυψη – Μέρος 1^ον : Ουδείς αδαείς μωρός μιαρός, μπουρδολόγος και  πρωκτόσοφος δυνάται να αναιρέσει ή διαψεύσει και διαστρεβλώσει τα γεγραμμένα του Ελάνιου Έλλην  Απολλώνιου Άγγελου. Βάκχοι ή Βλάχοι μιαροί ορθόδοξοι Εβραίοι γέννημα του υποχθόνιου σκωτικού Ισραήλ (= Δωδεκάφυλου), τα ψεύτικα υποκριτικά προσωπεία σας θα πέσουν, όπως θα πέσει ο αφανισμός στον Αντιελληνικό Βυζαντινό θρησκοληπτικό τεκτονικό Οίκο σας. Η πτώση του Δράκου και ο ολοκληρωτικός αφανισμός του Σαββατικού επτάφυλου θα είναι αργός, βασανιστικός και εσχάτως επώδυνος. Τετέλεστε μιαροί ορθόδοξοι Βυζαντινοί, θα χάσετε τα πάντα, σεις και η λασποαίματη γενιά σας. Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, να δει, να μάθει όλη η ανθρωπότητα πόσο απατεώνες, ψεύτικοι, κάλπικοι είστε, να ξυπνήσει και να δει τι λατρεύετε, τι πιστεύεται και ποια είναι τα σκωτικά σχέδια σας.

Σαβαώθ: η ημέρα Σάββατο των Βάκχων (Εβραίων) όπου τελούσαν θυσίες αίματος διαπράττοντας ομαδικά σεξουαλικά όργια, γάμευσης και ενδογαμίας ως προς την δόξα του Βάκχικου Ισραηλινού (= Δωδεκάφυλου) γόνους και γένους. Οι τελετές γινόντουσαν σε υπαίθριους χώρους (Ελευσίνια – Καβείρια μυστήρια, Διονύσια μυστήρια) εις μεταγενέστερους χρόνους (μετά Βυζάντιο) διεξάγονται εις Οίκους τεκτονικούς όπως και οικίες αυτών. Την ημέρα Παρασκευή έκαναν προετοιμασίες και παρασκεύαζαν ένζυμα (πίτες κ.α. με ζύμη) τα οποία περιείχαν όπιο  και χρησιμοποιούντο εις το Σάββατο στις θυσίες αίματος και ομαδικών οργίων. Ο Σαβαώθ δεν είναι κάποια θεότητα ή οντότητα ή πλάσμα, είναι το Σάββατο των Εβραίων.

Αστάρτη: το άστρο που φέρνει την παρασκευή του Σαββάτου. Τινός η πούλια (άστρο) που δύει την ημέρα Παρασκευή φέρνων την νύχτα παρασκευής και προετοιμασίας ενζύμων κ.α. για το Σάββατο των Εβραίων (= Βάκχων). Δεν είναι κάποιου είδους οντότητα ή πλάσμα, είναι το άστρο (ουράνιο σώμα) αποκαλούμενο «Πούλια» που φαίνετε την Παρασκευή με τη δύση του ηλίου.     

Ασταρώθ: το άστρο που φέρνει το Σάββατο των Εβραίων. Τινός το άστρο (ουράνιο σώμα) που φαίνεται όταν ανατέλλει ο ήλιος, αποκαλείται «αυγερινός». Το άστρο που φέρνει το πρώτο φως της ημέρας Σάββατο. Δεν είναι κάποιο είδος οντότητος ή πλάσματος, μα η αρχή ημέρας Σαββάτου. Αστάρτη – Ασταρώθ είναι η προετοιμασία και ο ερχομός του Σαβαώθ, τινός του Εβραϊκού Σάββατου.

Κυριακή: των Βάκχων (Εβραίων) ξεκούραση, τινός του Κυρίου (αφέντη Εβραίου) ανάπαυση, ξεκούραση. Είναι ημέρα ξεκούρασης των Εβραίων μετά τις θυσίες αίματος και ομαδικών οργίων που διέπρατταν το Σάββατο.

Θεός: αρχαίων Ελάνιων Έλλην έκφραση εκ του θαίωμε, τινός θαυμάζω, θαυμαστό, θαυμάσιο, παράδοξο. Ο Ελάνιος (καθάριος) Έλλην, ο Ζωοποιός Ελάνιος Υιός Συμπαντικότητας. Δεν είναι όνομα ή κάποια υπερφυσική οντότητα ή πλάσμα, είναι Νόηση (Νους), εξού η ρήση «ο θεός κατοικεί μέσα μας», «ο οίκος του θεού είναι ο Νους». Είναι η Ελάνια (καθάρια) Νόηση των Έλλην, η Απολλώνια γνώση του Έλλην Απολλώνιου Υιού «Τυανέας, Ιάσων» κ.α. εκλεκτοί Ελάνιοι Έλλην που φέρουν την αρχέγονη γνώση και αναγέννηση αυτής ως Απολλώνιοι.

Θεός είναι αυτό που θαυμάζεις, αποδέχεσαι ως δικό σου, και το μόνο θαυμαστό και αποδεκτό γένος (έθνος) πάνω στην γαία ήταν και είναι το γόνος και γένος των Ελάνιων (= καθάριων) Έλλην, οι οποίοι ήταν Ζωοποιοί Ελάνιοι Υιοί (ΖΕΥ).

Οι Βάκχοι (Εβραίοι) του Ισραήλ (= Δωδεκάφυλου) είναι Άθεοι τινός Σκωτικοί, έχουν σκοταδική, υποχθόνια νόηση, γόνος – γένος διακατεχόμενο από μιαρότητα, φθόνο, αιμοδιψία, ψεύδος, απάτη, πλάνη, υποκρισία κ.α. Έχων γονιδιακές, παραφυσικές ανωμαλίες όπως θηλοπρέπεια, κτηνοβασία, ενδογάμευση και ενδογαμία, σαρκολατρεία, πρωκτολατρεία, νεκροφιλία, οστεολατρεία κ.α. Χιλιάδες χρόνια προσπαθούν να καλύπτουν τι πράττουν και το ποίοι είναι. Μέσο της βίας και την συγγραφή ελεεινών και βλακωδών φανταστικών μυθοπλαστικών και ψευδών πλασματικών ιστοριών, επιδεικνύοντας οι βλακέντιοι απατεώνες πάντα το Εβραϊκό τους γένος. Είναι τόσο πανηλίθιοι που φάσκουν και αντιφάσκουν μέσα στα ίδια ψέματα τους.

Δίας: ο Πάπας, είναι εκλεκτικό αξίωμα που φέρει ο Βάκχος (Εβραίος) Σαββατικός του Ισραήλ (= Δωδεκάφυλου), τινός ο 33^ος Μέγα Γεωμέτρης (= Γιαχβέ), ο οικουμενικός (=παγκόσμιος) 33^ος Τέκτων (πατριάρχης) όλων των Οίκων (= Εκκλησιών) του Ισραήλ (= Δωδεκάφυλου). Το Δίας δεν είναι όνομα ή κάποια οντότητα ή πλάσμα, σαφώς δεν έχει ουδεμία απολύτος σχέση με το «ΖΕΥΣ» των Ελάνιων Έλλην. Το Δίας ως ιδιωματικό αξίωμα έχει και άλλες ονομασίες από τους Εβραίους όπως Ιεχωβάς, Γιαχβέ, Βάαλ ή Μπαφομέτ…

Ισραήλ: Δωδεκάφυλον, τινός δώδεκα φυλές του Εβραϊκού (= Βάκχικού) Έθνους «γένους». Το Εβραϊκό Δωδεκάφυλο προγενέστερα είχε δώδεκα θεούς, δώδεκα Οίκους (Εκκλησίες), δώδεκα φυλές, δώδεκα μήνες, δώδεκα απόστολοι, δώδεκα πλανήτες (είναι δεκατρείς) κλπ. Μεταγενέστερα μετά την πτώση του υποχθόνιου σκωτικού Εβραϊκού Βυζαντίου (Βυζαντινής αυτοκρατορίας), το Δωδεκάφυλο τινός Ισραήλ (δεν είναι κράτος – χώρα, ποτέ δεν υπήρξε, είναι το Δωδεκάφυλο γένος των Εβραίων), διασπάστηκε στα δύο εις επτά φυλές Σαββατικών «Σημιτικών» και εις πέντε φυλές αρχέγονης Εβραϊκής θρησκολατρείας «ορφισμού, δωδεκάθεο, καβειρισμό, κ.α.»

Το Εβραϊκό Σαββατικό επτάφυλο έχων ως έμβλημα την επτάφωτο λυχνία και άκρως φανατισμό στην ορθή δόξα Βυζαντίου ή καθ’ ολική Βυζαντινή αυτοκρατορία. Επαναδημιούργησαν εκ νέου ψεύτικη πλασματική ιστορία και σκοταδική θρησκολαγνεία, για να εξαπατούν και να πλανούν (παραμυθιάζουν) τους ανθρώπους και αδαείς και ημιμαθείς Έλλην(ες), ώστε να τους κρατούν υπνωτισμένους και υπόδουλους με τη βία, φόβο, τρόμο και απειλές (κατάρες «αναθεματισμοί»).

Πλάσμα: πλασματικό, γέννημα φαντασίας, φάντασμα, μη υπαρκτό, ανήκων στη φαντασία (= σκέψη), τινός ψευδές, μη πραγματικό.

Πνεύμα: φάντασμα, πλάσμα, γέννημα φαντασίας τινός σκέψεως (ιδέα). Είναι η φαίουσα ουσία σκέψεως (εγκεφαλική λειτουργία) «φαντασίας» παραγόμενη για να εξαπατά και πλάνα μέσο ψευδών πλασμάτων και ανύπαρκτων θεωριών. Εξ αυτού η ρήσης «πνεύμα πουλάς» (μυαλό πουλάς) τινός κάνεις τον έξυπνο, οι πνευματικοί τινός μπουρδολόγοι (φιλόλογοι) και αερολόγοι, οι παραμυθατζήδες. Οι Εβραίοι (Βάκχοι) Σαββατικοί Βυζαντινοί του επτάφυλου, ισχυρίζονται πως είναι λευκή περιστέρα η οποία κάθεται επί της κεφαλής τους και τους κοτσιλά, έτσι τους έρχεται επιφώτηση τινός κατεβάζει ο νους τους ιδέες πώς να παραμυθιάζουν, εξαπατούν και να καταδυναστεύουν, να υποδουλώνουν και να αρπάζουν (κλέβουν). Γεγονός είναι πως τα περιστέρια τα τρώνε, μάλιστα επί Βυζάντιο αποτελούσε εκλεκτό μεζέ προς τους Εβραίους (Βάκχους ή Βλάχους) άρχων.

Βάκχος: Σαββατικός, ανήκων στο Εβραϊκό Έθνος «Δωδεκάφυλο ή Ισραήλ», άπατρις (αυτός που δεν έχει πατρίδα), Βλάχος, μιαρός, ακάθαρτος, αντιέλλην, Όχι Έλλην.

Βλάχος: Σαββατικός, Βάκχος, άξεστος, άπατρις, μιαρός, Μη Έλλην. Η επονομασία Βλάχος προέρχεται από το κράτος Βλαχιά, τινός ο καταγόμενος από το κράτος Βλαχιά.

Σαββατικός: Βάκχος ή Βλάχος, ο Εβραίος ανήκων εις το επτάφυλο.

Επτάφυλο: Σημιτικό Σαββατικό Εβραϊκό γένος φυλών εκ του δωδεκάφυλου.

Υπάρχουν πληθώρα αποδεικτικά τεκμήρια για το κράτος Βλαχιά και πως εισχώρησαν στην Ελλάς Ξεβράκωτοι (ως λαθρομετανάστες) με την Βοήθεια των Βάκχων Αθηνών δημιουργώντας την Θεσσαλονίκη. Το πώς απόκτησαν γη, περιουσία και πλούτο, είναι πασίγνωστο, με κλεψιές, καταπατήσεις, απατεωνιές και με τη βία, σφάζοντας τους Έλλην(ες), πάντα με την στήριξη και εντολές της Εβραιογενής Βυζαντινής ορθόδοξης Εκκλησίας των Βάκχων και ταγών σλαβομογγόλων Βυζαντινών.

Εκκλησία: Οίκος συνεθριάσεων των Ελάνιων Έλλην, ονομασία εκ της Εκ Κλήσεως (καλέσματος). Η έννοια της λέξεως όπως και ο Οίκος άλλαξε από τους μιαρούς Βάκχους του δωδεκάφυλου των Αθηνών σε Εκκλησία του Δήμου, όπου συνεδρίαζαν οι Βάκχοι Εβραίοι των Αθηνών (= Στωϊκοί «Τέκτων» πεφωτισμένοι Βλακέντιοι απατεώνες). Αργότερον από τους Βάκχους Εβραίους (= Δωδεκάφυλου «Ισραήλ»), επί δημιουργίας της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, έγινε Εκκλησία (= Οίκος) τελέσεων θυσιών αίματος και δοξασίας Εβραϊκού έθνους «γένους» και προσηλυτισμού, όπως τελετές μυήσεως αναγέννησης.

Οίκος: Εκκλησία, αίθουσα – κτίριο που συνευρίσκονται άνθρωποι ή διαμένουν εις αυτό.

Μάγος: Ιερέας, ο διαπράττων μαγία τινός απάτη και πλάνη, ο τελετάρχης. Όλοι οι Μάγοι είναι Ιερείς και όλοι οι Ιερείς είναι Μάγοι. Οι ανώτατοι εις Βαθμό αποκαλούντο Αρχιμάγοι κατ΄επέκταση Αρχιαπατεώνες. Η μαγεία (Μ- αγία) είναι σκοταδική, ακάθαρτη, μια απάτη βασιζόμενη εις την οπτικοακουστική πλάνη, χρησιμοποιούν διάφορα τεχνάσματα ώστε να ξεγελούν και να εξαπατούν, όπως κάνοντας ενέσεις με φυσικό ορό σε φωτογραφίες «εικόνες» λέγοντας πως δακρύζουν, ρίχνουν χημικά (Αλχημεία) σε νερό σκοτώνοντας κάθε οργανισμό εις αυτό και το αποκαλούν «Αγιασμό», κ.α. τα οποία κάνουν οι Ιερείς (= Μάγοι) απατεώνες Βάκχοι Βυζαντινοί θρησκόληπτοι της Εκκλησίας.

Ιερέας: Μάγος, Απατεώνας, Πλάνος, Τελετάρχης Μαγίας.

Μαγία: απάτη, πλάνη, οπτικοακουστική εξαπάτηση, μαγγανεία(ισμος), τελετή εκ του μάγου (= ιερέα), εις την προγενέστερη Βάκχικη θρησκολατρεία των Εβραίων ως Ιεροφάντης εις τα βάκχικα Καβείρια και Ελευσίνια μυστήρια του Εβραϊκού δωδεκάφυλου (= Ισραήλ). Τέλεση μυστηρίων, όπου εξαπατούν τους αδαείς και μωρούς ανθρώπους, εξ αυτού το ρητό των Εβραίων «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι» τινός μακαρίζουν τους χαζούς, ηλιθίους και αδαείς και μωρούς, κατ΄ επέκταση επιθυμούν, θέλουν και προσδοκούν και βασίζονται εις την αμορφωσιά, χαζομάρα των ηλιθίων ανθρώπων, που κατά πλείστον είναι οπαδοί και πιστοί τους. Όπως το ρητό των Εβραίων που και αυτό είναι νόμος θρησκολατρείας των, το οποίο είναι «πίστευε και μή ερεύνα» τινός οι χαζοί, ηλίθιοι, αδαείς άνθρωποι να πιστεύουν αυτά που λένε και γράφουν οι Εβραίοι Βυζαντινοί θρησκολάγνοι και ταγοί αυτών, και να μην ψάχνουν ή ερευνούν το πόσο απατεώνες είναι και ψεύτες σκωτικοί, υποχθόνιοι.

Νεκροφιλία: η λατρεία νεκρικής σάρκας (Νεκρού σώματος) ως προς πλασματική και σκωτική θρησκοληψία ή ως προς σεξουαλική συνεύρεση. Η λατρεία και λαγνεία πτωμάτων, τινός σαρκός και οστών.

Κόλαση: εκ του πρωκτικού κόλον έκφραση, τινός η θέαση του κώλου «οπίσθιων» όπου ωθούν εις την ασέλγεια και πρωκτικό σεξ, κατά άλλη έννοια των Βάκχων Βυζαντινών του Εβραϊκού έθνους ως προς την σκωτική υποχθόνια θρησκοληψία απάτης και πλάνης, κόλαση – κολασμένος είναι το πρωκτικό σεξ εκ των μη Εβραίων (= δεν ανήκουν στο Εβραϊκό γένος τινός Δωδεκάφυλο) και έχουν την καύση, όχι την ταφή. Η καύση του νεκρού δεν είναι αποδεκτή από τους Εβραίους, στη θρησκοληψία τους παπαγαλίζουν αυτή την εκδοχή για να φοβίζουν και να εξαπατούν. Γράφουν και μιλούν για καζάνια και φωτιές που καίνε και για διαβόλους κλπ. Αυτές οι ψευδείς καθ΄ όλα πλασματικές ιστορίες και απεικονίσεις (αποκυήματα φαντασίας) μπερδεύουν, εξαπατούν και πλανούν το μυαλό των ανθρώπων. Δεν υπάρχει κόλαση και κολαστήρια, υπάρχουν μόνο κώλοι που κολάζουν (πόθος), υπάρχει πόθος (λαγνεία) σεξουαλικής επαφής εκ των γενετικών οργάνων, εξ αυτού η πρωκτικός γάμευση που διαπράττουν άπαντες Ιερείς ορθόδοξοι Βυζαντινοί και γενικός οι Βάκχοι ή Βλάχοι κ.α. του Εβραϊκού Δωδεκάφυλου (= Ισραήλ). Όπως ισχυρίζονται οι ορθόδοξοι Βυζαντινοί και οι Εβραίοι απόστολοι Σαούλ και Σιμών πρωκτό – γαμεύοντο τινός ήταν φούστηδες «θυλοπρεπείς» όπως και η πλειοψηφία των Εβραίων. Κολασμένοι η ζωή σας είναι μια Κόλαση, μια θέαση του κώλου.

Εβραίος(οι): αυτός(οι) που ανήκει(ουν) εις το Εβραϊκό Έθνος, τινός αυτός που προέρχεται από γόνος (πατέρα) Εβραϊκό ανήκων εις το Ισραήλ (= Δωδεκάφυλο). Ως Εβραϊκό έθνος επονομάστηκαν το 1470-80 προ χριστού, αν και ορισμένοι πεφωτισμένοι Τέκτων Βάκχοι των Αθηνών αντιδρούσαν θέλοντας την επονομασία «Υιοί ή Τέκνα της Σιών» μα επικράτησε το Εβραίοι, η οποία είτο χαρακτηριστική έκφραση εκ των Έλλην προς το γένος του Δωδεκάφυλου των Βάκχων. Η λέξη προέρχεται από την Βάκχικη λέξη Ιμπίρι, που σημαίνει τους Βάκχους που ζουν σε αντίσκηνα εις όχθες ποταμών και λιμνών, τους άπατρις μιαρούς και άπλυτους. Αρέσκοντο να αποκαλούνται Μπενί Ισραέλ τινός τέκνα του Ισραήλ (= Δωδεκάφυλου), όσο για τον όρο Ιουδαίος υπήρξε αρχικός η προσωνυμία των Ισραηλιτών εκ του Βασιλικού Οίκου του Ιούδα. Από ανθρωπολογικής απόψεως περί Εβραϊκών φυλών η σταθερότητα αυτών οφείλετε εις την ενδογαμία ένεκα και του θρησκευτικού φανατισμού, ο οποίος χαρακτηρίζει εις απόλυτο βαθμό τις επτά σημιτικές (=Σαββατικές) φυλές, από το σύνολο του δωδεκάφυλου (των δώδεκα φυλών). Σωματολογικός χωρίζονται εις δύο κύριες κατηγορίες α) Ο τύπος των μεσημβρινών Εβραίων «Σεφαρτίμ» εν νότια ευρώπη, Περσία, Μπουχάρα, Β. Αφρική κλπ. β) ο τύπος των ανατολικών Εβραϊκών «Ασκεναζίμ», εν τας Γερμανικάς – Σλαβικάς χώρας κλπ. και γ) ο τύπος της βόρειας ευρώπης των Εβραίων «Βάκχων  - Βλάχων» εκ της βορείου και δυτικής ευρώπης, Βλαχία, Μολδοβλαχία, Μόσχα, Ιταλία κλπ. Έχων Εβραϊκά χαρακτηριστικά εν προσμίξεως Σλάβικων και Μογγολικών και Αφρικανικών φύλων, ζευγάρωναν(ουν) πάντα με θήλυν (γυναίκες) των αυτών φυλών.

Παράδεισος: σύνθετη λέξη εκ του παρά(δες) τινός χρήμα(τα) και κατά των Εβραίων τάλαντα, και εκ της Αδείσου ή Αβύσου τινός Άδου ή Άδη, ο κάτω κόσμος των Εβραίων υποχθών. Στον παράδεισο πάει μόνο αυτός που έχει παρά «χρήμα» τινός οι Εβραίοι καθώς είναι όλοι πλούρχωντες και πλουτοκράτορες, οι μη ανήκων στο Εβραϊκό γένος «έθνος» πιστοί και οπαδοί άνθρωποι πρέπει να αποκτήσουν παρά «χρήμα» ώστε να αγοράσουν θέση στον παράδεισο των Εβραίων. Είναι νόμος όπου κηρύττετε από τους μιαρούς Ιερείς εις τους Εβραϊκούς ορθόδοξους – Καθολικούς κ.α. Οίκους θρησκοληψίας των Βυζαντινών – Σαββατικών (Σημιτικών) του επτάφυλου. Πέρα από το ψεύδος πλάνη και απάτη τους προς τους ανθρώπους, ο παράδεισος στην πραγματικότητα είναι τα Εβραϊκά Νεκροταφεία ή Ταφή, τινός οι Τάφοι. Για να εισέλθει κάποιος στη γη του Άδη (Αδήσου) πρέπει να πληρώσει (Γραφείο Τελετών, Νεκροθάφτες, Παππάδες, Μνημεία, Μνημόσυνα και εκταφή, πάνω από όλα τον τάφο «νοίκι») αρκετά χρήματα, μα πάνω όλων πρέπει να είναι Εβραίος ή να έχει δεχθεί το χρίσμα του Εβραίου μέσο της μυητικής τελετής εκ της Βαπτίσεως όπου αναγεννιούνται ως Εβραίοι Σαββατικοί «Ορθόδοξοι – Καθολικοί κλπ.» Μέσο των μαγγανειών σκοταδικών τελετών ο νεκρός εισέρχεται εις τον Άδη (Άδησο) τινός μια γούβα 2 επί 1 μ. με μπόλικο χώμα σκεπασμένος, περιμένοντας την σηψαιμία να κάνει την δουλεία της, εν τω μεταξύ οι Εβραίοι μιαροί Ιερείς και ταγοί τα κονομάνε καλά από εικονίτσες, καντήλια, πλαδένες, τρισάγια κ.α. μπούρδες που λανσάρουν οι απατεώνες και πλάνες εταίρες του Βυζαντίου ορθής δόξας του Εβραϊκού υποχθόνιου μιαρού γένους.

Άγιος: ακάθαρτο(ς), μιαρό(ς), βρώμικο(ς), οι Εβραϊκές πλάνες εταίρες τινός ορθόδοξοι Βυζαντινοί Ιερείς (= Μάγοι) απατεώνες εξαπατούν με ψευδείς και μυθοπλαστικές φανταστικές ιστορίες και τεχνάσματα πως ο χαρακτηρισμός «Άγιο(ς)» είναι κάτι καλό και υπερφυσικό (θεραπεύει κάνει θαύματα κ.α. μπούρδες), ανήκων πάντα εις το Εβραϊκό γένος του δωδεκάφυλου (= Ισραήλ). Τινός πράγματος Εβραίοι Αρχιερείς και πατέρες της Εβραιογενής ορθόδοξης Βυζαντινής Εκκλησίας (= Οίκου) όπου επί Βυζάντιο βίαζαν, βασάνιζαν, έσφαζαν και λεηλατούσαν τους Έλλην(ες) κ.α. άπιστους αλλόφυλους. Διέπρατταν θυσίες αίματος και ομαδικά όργια. Η αγίαση ή καθαγίαση γίνεται μέσο παγανιστικών μαγγανειών (= Μαγικών) τελετουργικών τελετών εκ των Ιερέων, ως προς διάφορα αντικείμενα τα οποία πουλούν οι απατεώνες Εβραίοι μιαροί εις τους βλακέντιους αδαείς πιστούς, πανόμοιες σκωτικές ηλίθιες τελετές πράττουν για να αγιάσουν διάφορα εργαλεία που χρησιμοποιούν όπως «δισκοπότηρα, εικόνες, κουτάλια, μαχαίρια, πετραχήλια κ.α.». Αυτά τα οποία λεν και διαβάζουν είναι απλά δοξασίες προς Εβραίους προγόνους τους, προς το Εβραϊκό Σάββατο (επτάφυλο) των Σαββατικών τινός «Σαβαώθ». Το «Άγιο» Δισκοπότηρο είναι Άγιο καθώς μέσα εις αυτό υπάρχουν σάρκα και αίμα το οποίο δίνεται σε πιστούς κάνοντας τους και αυτούς ακάθαρτους και μιαρούς όπως είναι οι Εβραίοι, Άγια τινός ακάθαρτα και μιαρά όπου λαμβάνονται από ανθρώπους, εκ της εξαπατήσεως ως καθάρια, κάτι που δεν υφίσταται. Δεν υπάρχει καλό ή καθάριο εις Εβραίους και εις την ψευδή πλασματική θρησκοληψία τους, θυσίες αίματος, λαγνεία (λατρεία) και πορνεία σαρκός, βασανισμοί, σφαγές και ενδογαμίες και λατρεία οστών, δεν είναι αυτά καθάρια ή ανήκουν σε κάτι καλό, το μόνο «καλό» είναι η κερδοσκοπία των Εβραίων και η εξαπάτηση από αυτούς. Το Άγιο είναι χαρακτηριστική έκφραση του απόλυτα ακάθαρτου και μιαρού Εβραϊκού γένους.

Σημ: η πλειοψηφία των Αγίων (=Ακάθαρτων) της Βυζαντινής Ορθόδοξης – καθολικής θρησκολατρείας είναι μαϊμού, ψεύτικοι, γέννημα φαντασίας ως προς κερδοσκοπία και απάτη.

Οι Άγιοι (= Ακάθαρτοι μιαροί Εβραίοι για να φτάσουν εις την Αγιότητα (Μιαρότητα) έπρεπε να πράξουν τα δέοντα κατά τον Εβραϊκό Νόμο, τινός την τέλεση «διάπραξη» βασανισμού της σάρκας, προκαλώντας αφόρητο πόνο, εκ των διαφόρων οργάνων και εργαλείων «μαχαίρι, αγκίστρια κλπ.», όπως μέσο ξυλοδαρμού και πετροβολισμού. Αυτό το αποκαλούν μαρτύριο (εξ αυτού οι μάρτυρες και οσιομάρτυρες) τινός Σαδομαζοχισμό. Μετά αυτού του σαδιστικού μαρτυρίου προσφέρει την ζωή του, τίνος το αίμα του (θυσία αίματος) εις το Εβραϊκό γένος και για τη δόξα αυτού. Εις την Αγιοσύνη οι Εβραίοι προσφέρουν θύματα «ανθρώπους», τα βασανίζουν και τα σφάζουν (θυσία αίματος) για το καλό και την δόξα των Εβραίων.

Αυτοί είναι η αγιοσύνη και οι Άγιοι Εβραίοι μιαροί που προσκυνάτε αδαείς άνθρωποι. Η απόλυτη παράνοια και σχιζοφρένεια τους, στα τέσσερα να προσκυνούν ακάθαρτους μιαρούς Εβραίους αιμοδιψείς, σχιζοφρενείς, απατεώνες, εγκληματίες και δολοφόνους, να τους δοξολογούν κ.α. Μη μπερδεύεστε όχι τους ίδιους αυτοί έχουν σαπίσει στους τάφους (Παράδεισο), τις Εικόνες «φωτογραφίες» προσκυνούν και δεούν, η απόλυτη σχιζοφρενική παράνοια όταν λεν πως οι Εικόνες τους μιλούν, δακρύζουν και περπατούν. Τρέλα ποια τρέλα η απόλυτη σχιζοφρένεια της Εικονολατρίας και Νεκρολατρείας.

Θεός: Φονεύς, κατά των θρησκευτικών πιστεύω και δρώμενων των Εβραίων.

Χριστός: ο(οι) Ελάνιος Έλλην, ο καθάριος εις γόνος και γένος (από πατέρα και μητέρα Έλλην) Έλλην, όπου φέρουν γονιδιακά (κληρονομικά) το χρίσμα (αξίωμα) στο να ανήκουν εις το θαυμαστό (= Θεό) Ελάνιο πεντάφυλο γένος των Έλλην, τινός εις τον ένα αληθινό Νοητό Θεό Ζωοποιό Ελάνιο Υιό Συμπαντικότητας, ως Έλλην Ζωοποιοί Ελάνιοι Υιοί, όπου φέρουν την νόηση (Ελάνια γνώση) και τις διδαχές του χρισμού, τινός Ελάνιου Έλλην  γένος (= Θεός «Θαυμαστό).

Χριστιανός: αυτός(οι) που έχει δεχθεί τις διδαχές του χρισμού από τους Ελάνιους Έλλην Χριστούς. Μόνο οι Ελάνιοι Έλλην μπορούν και έχουν το δικαίωμα να δίδουν τον χρισμό του «χριστιανισμού» τινός τις διδαχές (τη γνώση). Ο Έλλην Απολλώνιος Ιάσων (= εβραϊστή Ιησούς) απαγόρευε εις τους Εβραίους να αποκαλούνται χριστιανοί, αποκαλώντας τους σπορά διαβόλου, μιαρούς και φίδια κολοβά, όπως τους απαγόρευε να διδάσκουν περί χριστιανισμού γιατί είναι πλάνοι ψεύτες τέκνα του μιαρού Αβραάμ και της ενδογαμίας, κ.α.

Ο Έλλην Απολλώνιος Ιάσων, είπε προς τους Έλλην, και σεις χριστοί υιού θεού είστε, όπως εγώ, ως προς τι να διαφωνούμε. Όλοι οι Ελάνιοι (= Καθάριοι) Έλλην είναι χριστοί, μόνο οι εκλεκτοί Ελάνιοι Έλλην όπου έχουν και κατέχουν την Απολλώνια γνώση ή διδασκαλία μπορούν να δίνουν το χρίσμα του χριστιανισμού, τινός την γνώση των Έλλην.

Ουδείς Εβραίος και ταγός Σλαβομογγόλος και Ανθέλλην είναι χριστιανός, καθώς έχουν το χρίσμα εκ τελετών μυήσεως του Αντί – Χριστού (= Αντί – Έλλην), τινός το χρίσμα των Εβραίων Βυζαντινών, χρισμένοι «ταμένοι» εις το Εβραϊκό γένος. Εβραίος και χριστός (= Έλλην) δεν γίνετε, πόσο δε Εβραίος και χριστιανός (= ταμένος στο Ελληνικό γένος). Βυζαντινοί ορθόδοξοι – καθολικοί – καβαλιστές – οθωμανοί (μουσουλμάνοι) κλπ. Ναι. Έλλην χριστοί Ποτέ.

Έψιλον – ΕΥ

-Άγγελος-